Βότση, Όλγα

(Πειραιάς 1922 –). Λογοτεχνικόψευδώνυμο της ποιήτριας και μεταφράστριας Όλγας Μπούκη-Πλάτη. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο της Βόνης (ιστορία της τέχνης και γερμανική φιλολογία). Σταδιοδρόμησε ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Έγραψε ποιήματα και πεζογραφήματα και έκανε μεταφράσεις (Κάφκα, Γκεόργκ Τρακλ). Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά μέσω του περιοδικού Νεοελληνική Μούσα με ποιήματά της, ενώ η πρώτη συλλογή της με τον τίτλο Ύμνοι κυκλοφόρησε το 1946. Ακολούθησαν τα έργα της (συλλογές): Ερημιά (1951), Ενδόμυχα (1953), Αγέρινα (1955), Ύπαρξη και Σιωπή (1958), Πρώτη ρίζα (1962), Ο μεγάλος ήχος (1965), Κρύπτη και σύνορο (1970), Γυμνά πέλματα (1973), Οι Εκάλες (1976), Ξέφωνα (1979), Η άλλη γνώση (1982). Το 1978 κυκλοφόρησε το πεζογράφημά της Πολύεδρα.